Κατηγορία: Άρθρα

Ξέρουν όλοι τι σημαίνει το πορτοκαλί φανάρι που αναβοσβήνει; Ποιος έχει προτεραιότητα και γιατί τα βράδια βλέπουμε πολλά φανάρια να δουλεύουν έτσι;

Πορτοκαλί φανάρι που αναβοσβήνει: Πρέπει να σταματήσω ή έστω να κόψω ταχύτητα;

Η νέα τραγωδία στο κέντρο της Αθήνας, με τον νεκρό 60χρονο οδηγό μηχανής, έδωσε την αφορμή να ασχοληθούμε με το παλλόμενο πορτοκαλί φανάρι. Τι σημαίνει και ποιος έχει προτεραιότητα σε αυτή την περίπτωση;

Εκτός από τους 3 κλασσικούς χρωματισμούς στους φωτεινούς σηματοδότες, υπάρχει και το γνωστό «παλλόμενο». Ποιο είναι αυτό; Είναι το πορτοκαλί που αναβοσβήνει. Αρχικά το συναντάμε σε σχήμα βέλους. Συνήθως υπάρχει σε διασταυρώσεις με διάβαση πεζών, ή κίνηση οχημάτων από την αντίθετη κατεύθυνση.
Από την άλλη, πιο σπάνια, μπορεί να το δούμε να αντικαθιστά την κανονική λειτουργία ενός φαναριού (αντί για κόκκινο-πορτοκαλί-πράσινο, αναβοσβήνει συνεχώς το πορτοκαλί φανάρι). Αυτό συνήθως γίνεται είτε σε περίπτωση βλάβης του σηματοδότη, είτε τις πρώτες πρωινές ώρες που η κίνηση των οχημάτων είναι περιορισμένη.

Τι ισχύει όμως με τις προτεραιότητες σύμφωνα με τον ΚΟΚ σε αυτές τις 2 περιπτώσεις;

• Όταν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε αλλαγή πορείας με παλλόμενα πορτοκαλί βέλη, τότε δεν έχουμε προτεραιότητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, παραχωρούμε προτεραιότητα. Αυτό μπορεί να είναι σε πεζούς ή/και οδηγούς και περιμένουμε μέχρι να ελευθερωθεί τελείως ο δρόμος ώστε να στρίψουμε.

• Σε διασταύρωση με στρογγυλό παλλόμενο πορτοκαλί φανάρι, μειώνουμε ταχύτητα και με προσοχή ακολουθούμε τις σταθερές πινακίδες του ΚΟΚ. Αυτές βρίσκονται συνήθως πάνω ή δίπλα στο φανάρι. Αν έχουμε σήμα STOP ακινητοποιούμε το όχημά μας. Ενώ με σήμα παραχώρησης προτεραιότητας, κόβουμε ταχύτητα και περνάμε μόνο αφού σιγουρευτούμε ότι διασχίζει τον δρόμο άλλο όχημα.
• Αν έχουμε σήμα προτεραιότητας, τότε συνεχίζουμε την πορεία μας. Έχουμε όμως πάντα στο μυαλό μας ότι το όχημα που τυχόν πλησιάζει τη διασταύρωση, έχει αντιληφθεί τη σήμανση και τι αυτή προστάζει.

Πηγή: https://www.autotriti.gr/data/news/preview_news/Ti-shmainei-to-portokali-poy-anabosbhnei_236403.asp

Αυτά είναι τα 5 σοβαρότερα λάθη που κάνει ο συνεπιβάτης σου και ίσως κάνεις κι εσύ ως συνεπιβάτης.

Συνεπιβάτης χωρίς κράνος ή εξοπλισμό

Πολλοί πιστεύουν ότι είναι η μοτοσυκλέτα πρέπει να είναι αποκλειστικά για ένα άτομο, αλλά συχνά θα χρειαστεί να μεταφέρεις δεύτερο άτομο. Ο ρόλος του συνεπιβάτη δεν είναι απλός. Λόγω της γεωμετρίας μιας μοτοσικλέτας, κάθε απότομη κίνηση, μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Πρέπει να είναι χαλαρός και να ακολουθεί την κίνηση του σώματος του αναβάτη, καθώς σε αντίθετη περίπτωση δυσκολεύει την κατευθυντικότητα της μοτοσικλέτας. Τηρώντας κάποιους απλούς κανόνες, όπως η βόλτα γίνεται ευχάριστη και με ασφάλεια.

Ένα λάθος που γίνεται υπερβολικά συχνά. Ο συνεπιβάτης πρέπει να φέρει πάντα σωστό εξοπλισμό. Κράνος, μπουφάν και γάντια είναι απαραίτητα, ενώ σε ταξίδια καλό είναι να φοράει και παντελόνι με ενισχύσεις. Μην ξεχνάμε ότι ο συνεπιβάτης μας είναι δική μας ευθύνη, και δεν πρέπει κανονικά να δεχόμαστε στη μοτοσυκλέτα μας άτομο που δε φέρει εξοπλισμό, καθώς μπορεί να βρεθούμε ακόμα και ποινικά υπεύθυνοι για πιθανόν σωματικές βλάβες σε περίπτωση ατυχήματος! 

Δεν ανεβαίνει ή κατεβαίνει σωστά

Μεγάλη προσοχή απαιτείται από μεριάς συνεπιβάτη στο ανέβα-κατέβα από τη μοτοσυκλέτα. Δεν πρέπει να πατά στο μαρσπιέ και να ανεβαίνει, καθώς ο αναβάτης θα αναγκαστεί να διαχειριστεί εκτός από το βάρος της μοτοσυκλέτας και το δικό του, και αν το κάνει θα πρέπει πρώτα να ειδοποιήσει τον αναβάτη.

Στηρίζει το βάρος του στη βαλίτσα

Το top case (βαλίτσα) δεν είναι για να ακουμπά ο συνεπιβάτης την πλάτη του. Αλλωστε, δεν βολεύει, καθώς όλες οι ανωμαλίες γίνονται αισθητές και τον χτυπάνε στην πλάτη, ενώ ασκείται πίεση και στον μηχανισμό συγκράτησης της βαλλίτσας.

Κινείται από μόνος του, χωρίς να ακολουθεί τον οδηγό

Το πιο σημαντικό αλλά και επικίνδυνο λάθος! Ο αναβάτης ποτέ δεν πρέπει να κινείται από μόνος του, ούτε παίρνει κλίση. Συμπεριφέρεται σα «νεκρό» φορτίο, ακολουθώντας όλες τις κινήσεις του αναβάτη.

Δεν κρατιέται σωστά

Οι περισσότερες μοτοσυκλέτες διαθέτουν χειρολαβές και πρέπει ο συνεπιβάτης να κρατιέται από αυτές και όχι να γραπώνεται από τον οδηγό. Σε street μοτοσικλέτες, όπου αναβάτης και συνεπιβάτης σκύβουν πολύ, το ένα χέρι του συνεπιβάτη είναι καλό να ακουμπά στο ρεζερβουάρ και σε κάθε φρενάρισμα να κρατά κόντρα, ειδάλλως θα πέφτει με όλο του το βάρος πάνω στον αναβάτη.

Πηγή: mototriti.gr

https://www.mototriti.gr/data/news/preview_news/5-epikindyna-lathh-poy-kanei-o-synepibaths-soy_143267.asp

Η σωστή συντήρηση της μοτοσυκλέτας δεν είναι προαιρετική. Είναι μια υποχρεωτική πράξη ευθύνης απέναντι στους άλλους χρήστες του δρόμου και στον εαυτό μας, φυσικά.

Παλιότερα, οι μοτοσυκλέτες ήταν πιο απλές τεχνολογικά. Κάθε αναβάτης μπορούσε να καλύψει μόνος του ένα μεγάλο εύρος της περιοδικής συντήρησης, αν έπιαναν τα χέρια του. Ωστόσο σήμερα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ακόμη και το πρώτο σέρβις που φαινομενικά περιλαμβάνει μόνο την αλλαγή φίλτρων και λαδιών κινητήρα, δεν είναι απλό. Επί της ουσίας πραγματοποιούνται ένα σωρό διεργασίες. Για παράδειγμα, ο έλεγχος και το σφίξιμο σε όλες τις βίδες, ο έλεγχος της κεντρικής μονάδας καθώς και μια εκτενής επισκόπηση για τυχόν διαρροές υγρών ή αστοχίες υλικού σε διάφορα εξαρτήματα. Επιπλέον με το πρώτο σέρβις, κατοχυρώνεται και η εγγύηση. Αν όμως ο αναβάτης το πραγματοποιήσει μόνος του ή πάει σε κάποιο συνεργείο που δεν είναι επίσημο, τότε η εγγύηση χάνεται.

Σκεφτείτε τι θα συμβεί αν στη μέση της διαδρομής σας, ξαφνικά η μοτοσικλέτα μείνει από φρένα. Εάν ένα λάστιχο χάσει απότομα τον αέρα του γιατί ήταν πολύ παλιό και φθαρμένο, αν βραχυκυκλώσουν τα ηλεκτρικά και σβήσει ο κινητήρας ή δεν λειτουργούν τα φώτα; Οι συνέπειες τόσο για εμάς όσο και άλλους οδηγούς μπορεί να είναι άσχημες. Καθώς εκείνοι θα προσπαθήσουν με απότομους ελιγμούς να αποφύγουν τον κίνδυνο που εμείς θα έχουμε προκαλέσει. Με τη μοτοσυκλέτα λειτουργικά άψογη, μειώνονται οι πιθανότητες να συμβεί ένα ατύχημα οφειλόμενο σε μηχανική βλάβη και έτσι συμβάλουμε έμπρακτα στη βελτίωση της οδικής ασφάλειας.

Κινητήρας

Μέσα από μια σειρά εργασιών συντήρησης όχι μόνο βελτιώνουμε την οδική ασφάλεια αλλά συμβάλλουμε ενεργά και στην μακροζωία της μοτοσυκλέτας μας. Η τακτική επισκόπηση της στάθμης των λαδιών του κινητήρα – ανά 1000 χιλιόμετρα –  εξυπηρετεί στο να προλάβουμε τα χειρότερα. Δεν χρειάζεται να αφήσουμε την κατάσταση να φτάσει στο σημείο να ανάψει η λυχνία για τον έλεγχο των λαδιών. Όταν ένας κινητήρας λειτουργεί με λιγότερη ποσότητα λαδιού, ιδίως το καλοκαίρι, φθείρεται ανεπανόρθωτα. 

Το ίδιο ισχύει και με το σύστημα ψύξης αν είναι υγρόψυκτος. Όταν το ψυκτικό υγρό είναι λιγότερο ή υπάρχει κάποια δυσλειτουργία στο κύκλωμα – μια καμένη ασφάλεια του βεντιλατέρ, ένας χαλασμένος θερμοστάτης – μπορεί να προκληθεί η υπερθέρμανση. Το ψυκτικό πρέπει να αντικαθίσταται κάθε δύο χρόνια και να γίνεται έλεγχος στα μέρη του κυκλώματος για την κατάστασή τους. Πρέπει να ελέγχουμε, αν οι σωλήνες είναι εύκαμπτοι και δεν έχουν ξεραθεί στα σημεία που ενώνονται με το ψυγείο. Στο τελευταίο, καλό είναι να ισιώνουμε τυχόν κυψέλες που έχουν στραβώσει από πετραδάκια.

Ηλεκτρικά

Ένας έλεγχος στην ασφαλειοθήκη και η αντικατάσταση όποιων ασφαλειών παρουσιάζουν σημεία οξείδωσης είναι εξίσου σημαντικός. Έτσι μπορεί  να προλάβετε τον κίνδυνο από ένα ανταλλακτικό που κοστίζει 3 ευρώ να μείνετε χωρίς φώτα ή ABS στην επόμενη διαδρομή σας. Οπτικός έλεγχος χρειάζεται επίσης σε καλωδιώσεις που είναι εκτεθιμένες στον ήλιο και στο νερό και μπορεί να έχουν ταλαιπωρηθεί ακόμη και με το πλύσιμο της μοτοσυκλέτας. Φώτα και φλας πρέπει πάντα να λειτουργούν άψογα, μην αμελείτε ποτέ ούτε για μια μέρα μια καμένη λάμπα. Όχι μόνο για να βλέπετε αλλά πολύ περισσότερο για να σας βλέπουν.

Αλυσίδα

Μια σωστά συντηρημένη και προσεγμένη αλυσίδα μετάδοσης μπορεί να διαρκέσει μερικές επιπλέον χιλιάδες χιλιόμετρα, εξοικονομώντας σε βάθος χρόνου αρκετά χρήματα. Το πλύσιμό της πρέπει να πραγματοποιείται πάντοτε με τον κατάλληλο εξοπλισμό, δηλαδή με μια μαλακή βούρτσα που δεν προξενεί ζημιά στα o-rings των συνδέσμων της αλυσίδας και ειδικό καθαριστικό. Η χρήση παραγώγων πετρελαίου ή και πετρέλαιο, το υγρό καθαρισμού φρένων, η χρήση πιεστικού και ο αέρας με πίεση για το στέγνωμά της, προκαλούν ζημιά στις τσιμούχες των συνδέσμων της αλυσίδας και μειώνουν την διάρκειά της.

Το πόσο συχνά είναι απαραίτητη η λίπανση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ο γενικός κανόνας από τις εταιρείες μοτοσυκλετών, αναφέρει ότι ο έλεγχος για τέντωμα και λάδωμα αλυσίδας πρέπει να γίνεται ανά περίπου 1000 χιλιόμετρα. Κάθε κατασκευαστής όμως προτείνει τα δικά του χιλιομετρικά διαστήματα. Η πιο σωστή οδηγία προέρχεται από την ίδια εταιρεία που κατασκευάζει τις εκάστοτε αλυσίδες μετάδοσης. Υπάρχουν πάμπολλοι τύποι αλυσίδας, όπου πέρα από το μέγεθος, έχουν και διαφορετικές τεχνολογίες. Μόλις βρούμε τον τύπο της αλυσίδας μας, καλό είναι να ανατρέξουμε είτε στην επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας της είτε στον αντιπρόσωπο της χώρας μας για να ενημερωθούμε για τα διαστήματα λίπανσης.

 Οι καιρικές συνθήκες, όπως και το τερέν που οδηγούμε είναι άλλοι δύο παράγοντες που επηρεάζουν τη συχνότητα λαδώματος. Στην περίπτωση που οδηγήσουμε στην βροχή, καλό είναι να προχωρήσουμε στη λίπανση το συντομότερο δυνατόν. Αν όμως βρεθούμε σε μια εκτός δρόμου διαδρομή, τότε είναι απαραίτητος και ο καθαρισμός της.

Λάστιχα

Με το να διατηρούμε πάντοτε την σωστή πίεση στα ελαστικά, δεν εξασφαλίζουμε μονάχα την χιλιομετρική τους διάρκεια αλλά παράλληλα εξοικονομούμε και αρκετά χρήματα από την βενζίνη. Την πίεση πρέπει να την ελέγχουμε τακτικά αν κινούμαστε καθημερινά με τη μοτοσυκλέτα μας – τουλάχιστον μια φορά στις δέκα μέρες. Αν ωστόσο υπάρξουν σημαντικές αυξομειώσεις όπως ένας καύσωνας ή η απότομη πτώση της θερμοκρασίας, τότε ο έλεγχος τις πίεσης πρέπει να γίνεται συχνότερα.  Η αλλαγή ελαστικών συνίσταται κάθε περίπου 15.000 km ή περίπου δύο χρόνια χρήσης. Φυσικά αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο οδήγησης, το τερέν που συνήθως κινείται η μοτοσικλέτα και τις συνθήκες στάθμευσης / φύλαξης.

Η ώρα της αντικατάστασης λόγω φυσιολογικής φθοράς έρχεται όταν το βάθος πέλματος έχει φτάσει στα 3 περίπου χιλιοστά. Αν όμως η μοτοσυκλέτα μένει παρκαρισμένη στον ήλιο για μέρες, τα λάστιχα ξεραίνονται, χάνουν την απόδοσή του και θέλουν αλλαγή νωρίτερα άσχετα με το βάθος πέλματος. Αν οδηγούμε στο χώμα, μπορεί να προκληθούν σκισίματα από πέτρες και γενικά πρόωρη και εντονότερη φθορά. Χρειάζεται συχνός οπτικός έλεγχος για κοψίματα. 

Η ώρα της αντικατάστασης λόγω φυσιολογικής φθοράς έρχεται όταν το βάθος πέλματος έχει φτάσει στα 3 περίπου χιλιοστά. Αν όμως η μοτοσυκλέτα μένει παρκαρισμένη στον ήλιο για μέρες, τα λάστιχα ξεραίνονται, χάνουν την απόδοσή του και θέλουν αλλαγή νωρίτερα άσχετα με το βάθος πέλματος. Αν οδηγούμε στο χώμα, μπορεί να προκληθούν σκισίματα από πέτρες και γενικά πρόωρη και εντονότερη φθορά. Χρειάζεται συχνός οπτικός έλεγχος για κοψίματα.  Από την άλλη, η οδήγηση στην πόλη έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα σκληρό φιλμ (γυαλάδα) στην επιφάνεια τους.

Τέλος, αντικατάσταση συνίσταται στην περίπτωση που ένα λάστιχο χρειστεί επισκευή για δεύτερη φορά. Με ένα εσωτερικό μπάλωμα μπορεί να είναι ασφαλές, αλλά αν χρειαστεί δεύτερο, προχωρήστε κατευθείαν σε αλλαγή.

Φρένα

Το αμέσως επόμενο που μπορούμε να ελέγξουμε είναι το σύστημα πέδησης. Ανά δύο χρόνια είναι απαραίτητη η αλλαγή των υγρών φρένων. Με την πάροδο του καιρού στο υδραυλικό κύκλωμα, αν και αεροστεγώς κλεισμένο, εμφανίζεται υγρασία επηρεάζοντας τις επιδόσεις του φρεναρίσματος. Συνήθως η υγρασία εισέρχεται από την δεξαμενή υγρών, όπου η φλάντζα που την σφραγίζει με τον καιρό χάνει τον όγκο της, σκληραίνει ή κόβεται. Αν ο αναβάτης αποφασίσει να πραγματοποιήσει την αλλαγή μόνος του, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο να μην πάρει αέρα το κύκλωμα. Για την αποφυγή αυτού δεν πρέπει να αδειάσει το υγρό μονομιάς αλλά σταδιακά. Δηλαδή να αφαιρεί όσο είναι η χωρητικότητα της δεξαμενής της τρόμπας του φρένου και μετά να συμπληρώνει με νέο. 

Δεν είναι απλή υπόθεση και θέλει ιδιαίτερη προσοχή, ιδίως με τον χειρισμό του υγρού είναι ικανό να διαβρώσει οποιαδήποτε επιφάνεια έρθει σε επαφή. Σε αυτή τη περίπτωση πρέπει να ξεπλύνουμε άμεσα με άπλετο νερό για να προλάβουμε την ζημιά. Συστήνεται η δουλειά αυτή να γίνει από ειδικό. Με τα φρένα δεν κάνουμε πειράματα.

Μια ακόμη εργασία είναι ο καθαρισμός των δαγκάνων και των εμβόλων τους, όπου ανάμεσά τους συσσωρεύονται κατάλοιπα από τα τακάκια και επηρεάζουν τη λειτουργία τους. Αν η κίνηση των εμβόλων δεν πραγματοποιείται σε όλο το εύρος της μπορεί στο τέλος του φρεναρίσματος να μην επιστρέψουν στην αρχική τους θέση. Τα τακάκια θα τρίβονται με το δίσκο, θα υπερθερμανθούν και πέρα από την πρόωρη φθορά τους θα έχουμε μειωμένη απόδοση στο επόμενο φρενάρισμα.

Πηγή gocar.gr

https://www.gocar.gr/news/feed/41212,motosykleta_synthrhsh.html